| | Şiir Köşesi | |
| | Yazar | Mesaj |
---|
GuRu^^ Admin
Mesaj Sayısı : 81 Kayıt tarihi : 09/09/07
| Konu: Şiir Köşesi Perş. Kas. 15, 2007 12:24 pm | |
| İnsanlar gördüm kendilerine yabancı kendilerine garip kendilerine uzak. Hiç bitmeyecek bir yolun yolcusu gibiydiler. Ne dinlenebilecekleri bir mola yeri ve nede zaten varabilecekleri bir yer vardı. Ruhlarındaki kabullenmişlik çirkin yüzlerine yansımıştı. Birbirlerinin kopyası bu insanlar arasında bir yabancıydım ben. Beni aralarına hiç almadılar, zaten hiç girmek istemediğimi bilmediler ki. Tek kelime konuşmadım onlarla. Yine de onlarla aynı adımları atıyordum bilinçsizce. O hiç bitmeyecek sandığım yola çıkmıştım onlarla birlikte bir kere. Koyu gri bir havanın hakim olduğu o yolda ne bir tek yıldız gördüm nede bir tek yağmur damlası düştü yola. Ne sıcak vardı ne soğuk. Kara, kirli bir toprağın üzerinde atıyorduk adımlarımızı. O uzanıp giden yolda ne bir yeşil, ne de mavi yoktu. Görünen sadece uzayıp giden sonsuz bir grilikti. Yol uzayıp gittikçe, binlerce kişi katılıyordu bize. Amaçsız kalabalığa katıldıkça katılıyordu insanlar. Ses yoktu, gülüş yoktu, heyecan yoktu, sadece nefes almaya odaklanmış bir insan güruhu vardı. Bense içimde çoğalttığım sesimi, bir mutlu yüze sakladığım gülüşümü, bir sıcak yüreğe sakladığım sevgimi dışarı vurabilmek için çırpınıyordum. Ama hiç bir yüz, hiç bir ses bu cesareti vermiyordu bana. Bu bıktırıcı, bu tekdüze, bu amaçsız adımların atıldığı yolda bir başka seçenek olmalıydı. Hissediyordum, ben bu yola bu insan kalabalığına ait değildim. Aynı şeyleri hisseden benden başkaları da olmalıydı.Sonra hiç varılmayacakmış kadar uzakta bir kuşun havalandığını gördüm. Bir umut yakalamıştım sonunda. Adımlarımı hızlandırdım. Sıyrıldım kalabalıktan. Koşmaya başladım. Kuşa yaklaştıkça gri hava dağılıyor, güneşin ısısını hissediyor, gökyüzünün maviliği çiçeklerin her rengini görüyordum. Ve en sonunda seni gördüm. Ordaydın. Küçücük ama yemyeşil bir çayırın ortasında, gelincikler içinde öylece oturuyordun. Senin az ötende hava kurşun gibi griyken. Senin başındaki gök masmaviydi. Ve sen gözlerini o maviliğe dikmiş uzaktan gelecek birini bekler gibiydin. Ben gördüklerim hissettiklerimin karşısında donmuş ve öylece kalakalmıştım. Yüzüme bakıp sadece "HOŞGELDİN" dedin. Ve o ses yeniden hayata döndürdübeni. İçimdeki bastırılmış gülümseme yansıdı yüzüme önce. Yüreğimin atışı hızlandı, tenim ısındı sonra. Az önce terk ettiğim o kalabalık yanımızdan geçip giderken biz senle el ele gülümsüyorduk onların şaşkınlığına. Artık senle bir sevdanın iki ortağıydık. Şimdi içimde çoğalttığım sesimle haykırıyordum herkes duysun diye... Hiç kimse sevdama senin kadar yakışmadı ve sevdam hiç kimseyi senin kadar yaşatmadı yüreğimde...
| |
| | | GuRu^^ Admin
Mesaj Sayısı : 81 Kayıt tarihi : 09/09/07
| Konu: Geri: Şiir Köşesi Perş. Kas. 15, 2007 12:27 pm | |
| Eski bir mevsimi yaşıyor gibiyim aynı duygularla Canımın acıması neden Aslında bu değil sorulması gereken Belki aynı zaman diliminde, rastlantılarla bir araya gelişimiz yıllar öncesinden Belki yağmurlu bir havanın olması bu hüznü hissettiren Belki zamanın hızı karşısında bu aşk da eskidi düşüncesinden Kurulan hayallerin keşkeli cümlelerle bitmesinden belki de İnsanların olur olmadık yerde kurduğu patavatsız cümleler mi yoksa hüznümü depreştiren Kim bilir belki sen değil, duygular değil, kendime isyanım aslolan Verdiğim savaşı kaybetmiş olmak düşüncesi Sana saygımı yitirmek korkusu ya da sakladığım ama çıkmak için zorlayan bastırılmışlıklar içimdeki Nedenler ve sonuçlar aynı noktada buluşmuyor mu Sen seç dilediğin gibi duymak istediklerini Biliyorum kayıtsızlığımın sorgusunu yaptın gizliden Bu sefer beklediğim gibi olmadı var sanki gözlerinde, saniyelik bakışmalarda hissedilen Olmadı Yüreğimden düştün sen Huzurun bedeli olmalıydı elbette Gözden çıkarılacak, ama bir o kadar zorlayacak bir bedel İki yol vardı önümde ortasında durduğum Şimdi birisinde yürüyorum rüzgara karşı ve yüreğimde huzur Vazgeçtim senden Adın yok artık dilimde Yok şimdi sevdiğin kırmızı güller Dikenleri batmış yüreğime Sen yoksun ya Ruhumda isyan Yüreğimde kan var Söyledikçe hasret türkülerini Kanar ha kanar Sevdiğin türküler yok ıslığımda Islığım da yok aslında Acılanmış nefesimle Yanık türküler söylerim Söyledikçe yüreğim Yanar ha yanar Ağlarsam rahatlarım sandım Kurumuş gözpınarlarım, ağlayamadım Yağmurdan diledim, gözyaşım oldu Yağmur yağdı, ben ağladım Ben ağladım, yağmur yağdı Ağladım içime, çisil çisil Vazgeçtim senden, vazgeçtim Sen yoksun ya gülüm Dikenin var şimdi yerinde… | |
| | | GuRu^^ Admin
Mesaj Sayısı : 81 Kayıt tarihi : 09/09/07
| Konu: Geri: Şiir Köşesi C.tesi Kas. 17, 2007 9:12 pm | |
| Sen yoksun Boşuna yağıyor yağmur Birlikte ıslanmayacağız ki Boşuna bu nehir çırpınıp pırpılanması Kıyısında oturup göremeyeceğiz ki Uzar uzar gider Boşuna yorulur yollar Birlikte yüreyemiyeceğiz ki Özlemlerde ayrılıklarda boşuna Öyle uzaklardayız ki Birlikte ağlayamayacağız ki Seviyorum seni boşuna Boşuna yaşıyorum Yaşamı bölüşemeyeceğiz ki | |
| | | GuRu^^ Admin
Mesaj Sayısı : 81 Kayıt tarihi : 09/09/07
| Konu: Geri: Şiir Köşesi C.tesi Kas. 17, 2007 9:16 pm | |
| Çocuktum daha, yaşamı tanımıyordum, insanları, aşkı tanımıyordum ve küçük oyunlardan ibaret sanıyordum hayatı, bir solukta oynayıp bitirilebilen bir şey... Ben kendi oyunlarımı oynadım hep, seninle ilgisi yok... Oyunlar kurdum kendimce, oyunlar bozdum, yaşamı tanıdım, insanları ve aşkı... Mutlu oldum bazen, çok kırıldım bazen de, çok ağladım... Ben kendi oyunlarımda yanıldım hep, seninle ilgisi yok... Aşkı öğretmiyorlar hiçbir çocuğa... Ben aşkı çok geç öğrendim, seninle ilgisi yok... Sonra büyüdüm, şiirler girdi yaşamıma... Önce gözlerin vardı dedi bir şair, önce gözlerini gördüm ben de. Gözlerimden kalbime aktılar ve ben bir deli Nehir olup aktım kollarına... Ben zaten hep deli, ben zaten hep Nehirdim, seninle ilgisi yok... Sonra maviyi tanıdım renklerin içinde. Masallarımın rengini Mavi yaptım. Ve sana dokunduğumda maviye boyandı dünyam, aşk maviye boyandı. Sana mavi dedim, çocukken dinlediğim masallara inanıp, mavi den bir masal yazdım bize... Ben maviye sonsuz bir anlam yükledim, seninle ilgisi yok... Şimdi sonsuz bir masalım var masmavi, kendi oyunlarımı bitirip seninkine başladım ve şiirler hep sana yazılmış gibi geliyor artık... Ben seni çok fazla sevdim, ben bu aşkı çok sevdim ve bunları yaşadım, seninle bir ilgisi yok... Şimdi gitsen çok fazla şey yıkılacak içimde, mavilerim bitecek, masallara olan inancım da.... Şarkılar dinleyip ağlayacağım geceler boyu seni özlerken... Koyu bir yangın olup kalacak içimde, aşkın en büyük acım olacak... Yaşamı sevmekten de vazgeçeceğim büyük bir ihtimal, insanları sevmekten de... Ben hep severek yaşamak istiyorum bu hayatı, gitme diyorsam da, yalnızca bunlar için... Yoksa, seninle bir ilgisi yok... | |
| | | | Şiir Köşesi | |
|
| Bu forumun müsaadesi var: | Bu forumdaki mesajlara cevap veremezsiniz
| |
| |
| |